Η ανακάλυψη του τσαγιού

2737 π.χ ο Κινέζος αυτοκράτορας Σεν Νουνγκ μια μέρα του καλοκαιριού, επισκέφτηκε ένα μακρινό τόπο της αυτοκρατορίας. Σε κάποια φάση λόγο της κούρασης του ίδιου αλλά και των ακολούθων του, διέταξε να κάνουν μια στάση ώστε να ξεκουραστούν. Έτσι και έγινε και ο αυτοκράτορας διέταξε τους υπηρέτες να βράσουν νερό ώστε να πιούν. Ο Σεν Νουνγκ ήθελα βραστό το νερό γιατί πίστευε ότι έτσι είναι πιο καλό για την υγεία. Την στιγμή που έβραζε το νερό, λόγο του αέρα μερικά φύλλα από ένα θάμνο έπεσαν μέσα στο νερό που έβραζε. Μετά από λίγο το νερό άρχισε να παίρνει ένα χρώμα έτσι λοιπόν ο αυτοκράτορας καθώς μύρισε την μυρωδιά που έβγαζε το νερό με το χρώμα, το δοκίμασε και έμεινε εντυπωσιασμένος. Από εκεί και ύστερα το τσάι άρχισε να χρησιμοποιείτε σαν φάρμακο. Τον 3οαιώνα άρχισε να χρησιμοποιείτε σαν ρόφημα οπότε ξεκίνησε και η μαζική καλλιέργεια του.

Το 1960 οι Πορτογάλοι για λογαριασμό των Ολλανδών μετέφεραν το τσάι στην Ευρώπη και έτσι διαδόθηκε και στην γηραιά ήπειρο. Μετά από αυτό το τσάι έγινε μόδα αν και δεν μπορούσαν να το προμηθευτούν πολλοί γιατί ήταν ακριβό και το έπιναν οι πλούσιοι. Το 1675 η τιμή του κατέβηκε αρκετά με αποτέλεσμα να διαδοθεί περισσότερο στην Ευρώπη. Οι Άγγλοι έμαθαν για το τσάι τελευταίοι το 1839 αλλά από τότε έγιναν οι φανατικότεροι σε αυτό το ρόφημα. Δεν είναι σίγουρο ότι ισχύει ο θρύλος με τον Κινέζο αυτοκράτορα αλλά όπως και να ‘χει το τσάι είναι υπέροχο και καλό για την υγεία μας.